چون بوم بر خرابه دنيا نشسته ايم

اهل زمانه را به تماشا نشسته ايم

بر اين سراي ماتم و در اين ديار رنج

بيخود اميد بسته و بيجا نشسته ايم

ما را غم خزان و نشاط بهار نيست

آسوده همچو خار به صحرا نشسته ايم

گر دست ما ز دامن مقصد کوته است

از پا فتاده ايم نه از پا نشسته ايم

تا هيچ منتظر نگذاريم مرگ را

ما رخت خويش بسته مهيا نشسته ايم

يکدم ز موج حادثه ايمن نبوده ايم

چون ساحليم و بر لب دريا نشسته ايم

از عمر جز ملال نديدم و همچنان

چشم اميد بسته به فردا نشسته ايم

آتش به جان و خنده به لب در بساط دهر

چون شمع نيم مرده چه زيبا نشسته ايم

اي گل بر اين نواي غم انگيز ما ببخش

کز عالمي بريده و تنها نشسته ايم

تا همچو ماهتاب بيايي به بام قصر

مانند سايه در دل شب ها نشسته ايم

تا با هزار ناز کني يک نظر به ما

ما يکدل و هزار تمنا نشسته ايم

چون مرغ پر شکسته فريدون به کنج غم

سر زير پر کشيده و شکيبا نشسته ايم

(فريدوم مشيري)

نظرات شما عزیزان:

حامد

ساعت23:03---5 خرداد 1393

[وب سایت]

خوبی بهزاد جان
چه خبر
اومدم بهت سلامی عرض کنم
ایران بیست که کم میای همشهری
اومدم اینجا حالتو بپرسم

nazi

ساعت20:30---5 خرداد 1393

ندگی مثل یک آبشار هست.
بی هیچ توقفی پیوسته در تکاپو و حرکت.
ما مثل گلبرگ گلی که تو این آبشار با جریان آب به جلو میریم.
اینکه چه موانعی جلومون سبز خواهند شد رو نمیدونیم.
فقط میتونیم جهت حرکتمون رو کمی تغییر بدیم و موانع رو رد کنیم.
الهی، تو این دنیا هممون مثل گلبرگ گل پاک و زیبا باشیم.
مثل گل عطر خوبی و مهربونی داشته باشیم.
مثل آبشار زندگی، صاف و زلال باشیم

نازی

ساعت20:26---5 خرداد 1393

غمگین ترین بهار، بهار دل من است.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: